Τα ποτάμια ξεχειλίζουν. Η μέρα μεγαλώνει. Τα μάτια περιμένουν μια υποψία Άνοιξης. Μια σύναξη πουλιών ακούγεται από το δέντρο. Κελαηδήματα, σαν παρακάλια. Επειδή κάτι λείπει. Μπορείς να κρατήσεις την αναπνοή σου; Ή φοβάσαι ότι θα ηττηθείς από το αεράκι της;
Στο κάτω κάτω, μη φοβάσαι.
Πάντα η ήττα
συνοδεύεται
από μια αγνότητα.
Αυτή η πεισμωμένη απόγνωση —
είναι το ποίημα.