Ήταν το παραθύρι μου
διπλά μανταλωμένο
κι ένα σκυλί στην πόρτα μου
έκλαιγε πικραμένο.

Δεν είχα μάτια για να δω
την ομορφιά του κόσμου,
δεν είχα εκείνη για να πω έλα καλή,
έλα στο άδειο μου κελί
και την καρδιά σου δως μου.

Στη σκοτεινή μου τη γωνιά
ο ήλιος τώρα μπαίνει,
ανθίζει μες στη χειμωνιά νέα ζωή,
κι από τα στήθια μου φωνή,
φωνή καινούρια βγαίνει.