Άλλος ένα έρωτας σβήνει το ‘να χέρι το άλλο αφήνει
ένα απ’ τους δυο μας κρίνει ότι τελειώσαμε.
Άλλο ένα κεφάλαιο κλείνει παρηγοριά σαν βιταμίνη
ακόμα μια παραφροσύνη ξαναβιώσαμε.

Άνοιξε, κλείσε, άναψε, σβήσε
κουράστηκα πια να χωρίζω,
ν’ αποχαιρετώ, να καπνίζω.
Άνοιξε, κλείσε, άναψε, σβήσε
βαρέθηκα πια να γυρίζω,
την ψυχή μου να δανείζω.

Άλλη μια αγάπη οδύνη, τσιγάρο δίχως νικοτίνη,
ακόμα μια μοναξιά με κρίνει, μα μεγαλώσαμε.
Πάλι καφές με ζαχαρίνη, πόλεμος που έγινε ειρήνη,
άσπρη σημαία με βιασύνη πάλι υψώσαμε.

Άνοιξε, κλείσε, άναψε, σβήσε
κουράστηκα πια να χωρίζω,
ν’ αποχαιρετώ, να καπνίζω.
Άνοιξε, κλείσε, άναψε, σβήσε
βαρέθηκα πια να γυρίζω,
την ψυχή μου να δανείζω.