Πάλι περνάει από μπροστά μου η ζωή κι εγώ κοιμάμαι
θα πρέπει να παραδεχτώ πως με λυπάμαι.
Δεν φταιν οι άλλοι που με πήρε από κάτω
φταίω εγώ που η ζωή μου πιάνει πάτο.

Πάλι η ζωή μου χτύπησε την πόρτα
κι εγώ ξανά της έκλεισα τα φώτα
και πήγα Σάββατο νωρίς να κοιμηθώ
μήπως και δω έστω ένα όνειρο πως ζω.

Πάλι σαν φίλη η ζωή με χαιρετά κι εγώ φοβάμαι
μου στέλνει δώρα και χρυσά κι εγώ λυπάμαι.
Που δεν της φόρεσα ούτε ένα δαχτυλίδι
που δεν της άνοιξα πανιά για ένα ταξίδι.

Πάλι η ζωή μου χτύπησε την πόρτα
κι εγώ ξανά της έκλεισα τα φώτα
και πήγα Σάββατο νωρίς να κοιμηθώ
μήπως και δω έστω ένα όνειρο πως ζω.