Όι καθηγητές μάς κοιτούν απ’ τα παράθυρα
και σφίγγουν τα χέρια των πρυτάνεων
με απαράμιλλη βεβαιότητα,
αλλά εμείς χαμογελούμε
και στρέφουμε το βλέμμα μας
στο πρόσωπο του διπλανού
γιατί κι αν μας χωρίζουν σύνορα,
γνωρίζουμε πως τα δάκρυά μας
χύνονται απ’ τον ίδιο αδένα.