Στα FM κάπου με πιάνεις
σου εκπέμπω και με πιάνεις αναπάντεχα,
με παράσιτα πλανιέμαι
ένα κλικ και ξεπερνιέμαι αναπάντεχα.

Σαν μια τσίχλα που κολλάει
σ’ ένα δόντι που πονάει αναπάντεχα,
με τρανζίστορ κι υποσχέσεις
προσπαθείς να μ’ αφαιρέσεις αναπάντεχα.

Μη με κλείνεις δεν θα τ’ άντεχα
ξεγελιέμαι μα αναπάντεχα
και εις βάρος της ζωής σου αναπάντεχα δική σου.
Δική σου.

Το τσιγάρο σου ανάβω
σε ξηλώνω και σε ράβω αναπάντεχα,
το ποτήρι σου αδειάζω
και τα όνειρα σου αλλάζω αναπάντεχα.

Ηχοκύματα διασχίζω
το κορμί σου αφυπνίζω αναπάντεχα,
μεσ’ στη νύχτα τραγουδάω
παρενθέσεις προσπερνάω αναπάντεχα.

Μη με κλείνεις δεν θα τ’ άντεχα
ξεγελιέμαι μα αναπάντεχα
και εις βάρος της ζωής σου αναπάντεχα δική σου.
Δική σου.