Κρεμασμένοι μαστοί,
νεροχύτες ακουμπούν
σαπουναδές φορούν
με ποτήρια και πιάτα αλληγορούν.
Τα Σαββατόβραδα
χορεύουν σε ταψιά
μπλούζ, τανγκό και ποντιακά
κι όνειρα πλάθουν
με σφουγγάρια, κατσαρολικά.
Μαχαιροπήρουνα στενάζουν
κάτω από μνήμες
μουχλιασμένων χαμόγελων.
Τρύπιο καράβι η ζωή
φθαρμένοι μαστοί.
Δάκρυα τις σαπουνάδες
ξεπλένουν
ποιήματα γράφουν
τον καφέ απ΄το μπρίκι
που ξεχείλισε, γλείφουν.
Αβροί μαστοί
σ’ ανοξείδωτες, μαρμάρινες κάμαρες
πάνω από σκάφες
σταυρώνονται σε ασίγητες κραυγές
ομφαλοσκοπούν, ενυπνιάζονται
τη ζωή που δεν πρόλαβαν.