Τα βράδια όταν ήμουνα μικρός
είχα παρέα το μικρό ραδιόφωνο μου
που μου κρατούσε συντροφιά με μουσική
και με τραγούδια στο μικρό δωμάτιο μου.

Κι ερχότανε ο ύπνος απαλά
χωρίς εικόνες ανασφάλειας και τρόμου
λες και τα όνειρα γεμίζαν μουσική
και τ’ αγαπούσα το μικρό ραδιόφωνο μου.

Τώρα δεν θέλω το ραδιόφωνο ν’ ανοίξω
όλο για πόλεμο μιλάνε στις ειδήσεις,
για μισθοφόρους, ταραχές και για εκρήξεις.
Δεν θέλω τώρα το ραδιόφωνο ν’ ανοίξω,
δεν το αντέχω, είναι κρίμα, είναι κρίμα
ν’ ακούς για φόνους, για ληστείες,
για δολοφόνους που σκοτώνουνε για χρήμα.

Με γέμιζε τι νύχτες μουσική
τ’ αγαπημένο, το μικρό ραδιόφωνο μου
κι εγώ ταξίδευα σε χώρες μακρινές
μες στο μικρό τι παιδικό δωμάτιο μου.

Τα βράδια όταν ήμουνα μικρός
κι είχα παρέα το μικρό ραδιόφωνο μου,
δεν φανταζόμουν πως θα φτάσει ένας καιρός
που θα το βλέπω όπως βλέπω τον εχθρό μου.

Τώρα δεν θέλω το ραδιόφωνο ν’ ανοίξω
όλο για πόλεμο μιλάνε στις ειδήσεις,
για μισθοφόρους, ταραχές και για εκρήξεις.
Δεν θέλω τώρα το ραδιόφωνο ν’ ανοίξω,
δεν το αντέχω, είναι κρίμα, είναι κρίμα
ν’ ακούς για φόνους, για ληστείες,
για δολοφόνους που σκοτώνουνε για χρήμα.