Μην ανησυχείς
Αύριο θα τρέξουμε στις μικρές
κηλίδες του ματιού σου
σαν μικροσκοπικοί οργανισμοί
αγκαλιασμένοι αθόρυβα
στο έρεβος της νύχτας
Θα κρυφτούμε μέσα στα χείλη σου
αμυνόμενα καθώς θα χάνονται
απ’ την τορπίλη ενός φιλιού
Αύριο τα χέρια μας θα σκίσουν
το λευκό φόρεμα που περιμένει
και θα αγαπήσουμε ξανά τον ορίζοντα
από την άκρη του λαιμού σου
ως το χωράφι που εύκρατο
περιμένει τη βροχή

Αύριο θα γίνουμε ποτάμια ξέχειλα
Κόκκινες θα στάζουμε ανάσες