Προχωρά με βήματα απαλά
αγγίζοντας με τα ακροδάχτυλά της τη ζωή
και βολεύεται στο στενό συρτάρι
που της έφτιαξαν, με κόπο.
Χαϊδεύει τις στριμωγμένες αναμνήσεις
Παίζει με τις γιρλάντες της αυταπάτης
Αναπολεί ξεφτισμένους έρωτες
Μαθαίνει να αφουγκράζεται τους απόηχους των ηδονών
Και σωπαίνει.
Κάποτε βγάζει για λίγο το κεφάλι
Και τότε κλαίει και γελάει
μήπως και ξορκίσει το συναίσθημα
και την αφήσει επιτέλους ήσυχη
να διάγει ευπρεπώς
τον τετράγωνό της βίο...