Ζήσαμε την αινιγματική λάμψη των ημερών
χωρίς ιστορία
Τη θλίψη της γειτονιάς των εργατών
Μάθαμε να εξασκούμαστε
Να αναζητούμε την ομορφιά
Στα χρώματα των εποχών που φλόγιζαν τα κτήρια
Στις ηλιαχτίδες που τρύπωναν στο γκρίζο μας δωμάτιο
Στα ασθενικά λουλούδια του πεζοδρομίου
Στα τιτιβίσματα των σπουργιτιών
που όργωναν το κομμάτι του ουρανού μας
Στον κάματο της καθημερινής δουλειάς
Στα φλογισμένα μάτια των παιδιών και των γερόντων
Η παραίτηση από την ευτυχία
μας άνοιξε τελικά τον δρόμο για τον παράδεισο...