Σ' όποιον τον πικρό ξεριζωμό
δεν κέρασε η μοίρα
όποιος σκοτάδια δεν κοίταξε
μέσα σε μάτια θανάτου τρελά.
Είναι ο κόσμος που πίστεψε
καραβάκι από χαρτί μοναχά.

Ποιος βάζει λόγια πατρίδες να χαθούν
νησιά να μοιραστούν, σύρματα να μπουν;
Ποιος ρίχνει βόλια παιδιά να σκοτωθούν
γενιές να χωριστούν, ρίζες να κοπούν;

Ήπια το ποτήρι το πικρό
και ήπια τη ζωή μου
κι ότι κι αν ήξερα χάθηκε
κι ούτε που ξέρω να πω το «γιατί».
Και ό,τι κι αν ήταν ξεγράφτηκε
κι ότι μένει είναι άδειο χαρτί.

Ποιος βάζει λόγια πατρίδες να χαθούν
νησιά να μοιραστούν, σύρματα να μπουν;
Ποιος ρίχνει βόλια παιδιά να σκοτωθούν
γενιές να χωριστούν, ρίζες να κοπούν;