Σας γνωρίζω στρατιώτες,
ξέρω από φάλαγγες σκιών
σε νυχτερινές πορείες.

Τις νύχτες πάντα νικούσε το βουνό
—τα βήματά μας καταντούσαν ξένα,
η ανάσα μύριζε διψασμένα λόγια
και τα χαλίκια
γίνονταν σπασμένα κόκαλα
κάτω από τ’ άρβυλά μας.

Αν τύχαινε
να σ’ ακουμπήσει ό διπλανός σου
ήταν θαρρείς
και σ’ ακουμπούσε πεθαμένος.