Πάνω μου κρύβω τα κλεμμένα κομμάτια
από ξένα ποιήματα που κάπου ξέπεσαν,
κλεμμένα κομμάτια από κρύα ίχνη
που κάποτε πύρωναν.

Κι εσύ σβήνεις το τσιγάρο σου
πάνω στις πιο κακές συνήθειές μου.

Με φοβούνται τα πεζοδρόμια·
κλέβω από τους γραμμένους τοίχους
κι από τις μισοκολλημένες αφίσες
που προσκύνησαν.

Φοβάσαι να με ψάξεις στην καρδιά,
να μού τραβήξεις τα αγκάθια ένα ένα,
να στάξουν τα χαμένα χρόνια.

Χάιδεψε τ’ αποτυπώματα
πάνω στα κλοπιμαία,
να με νιώσεις.