Σκόρπιες σκιές στεγνώνουν
στις κρεμασμένες κουβέρτες
που το βράδυ σκέπαζαν όνειρα.
Σκόρπιες σκιές αιωρούνται,
ξεφτίζουν πάνω από τους περαστικούς,
γίνονται μαύρα σύννεφα
που απειλούν να πλημμυρίσουν
τη μέρα με φαντάσματα.

Όνειρα πλανώνται πάνω από λιμάνι
με την ελπίδα να μπαρκάρουν.
Είδα, ψες, ένα όνειρο που ζητιάνευε
στους άχρωμους δρόμους,
πλάι στην πνευμονία ενός χαμάλη
και σ’ έναν αναπτήρα που παράπεσε
στων τραβεστί τα στέκια.

Κάθε πρωί,
σκόρπιες σκιές στεγνώνουν
στις απλωμένες κουβέρτες.