Και σ’ αναζήτησα
όπως ζητάει τον ήλιο το χρυσάνθεμο
σ’ αναζήτησα
Και σε συνήθισα
όπως συνήθισα το φως τον άνεμο
σε συνήθισα

Τίποτα πια να πω, δε γίνεται
όπου κι αν πάω, όπου σταθώ
ο εαυτός μου όλος κλείνεται
μέσα στη λέξη σ’ αγαπώ

Είσα για μένανε
τ’ άστρο που φέγγει στην βραδιά τ’ αμίλητο
είσαι για μένανε
Μαζί με σένανε
δεν είμαι πια παιδί ορφανό κι αφίλητο
μαζί με σένανε