Σου μιλάω δε μου μιλάς,
σε ρωτάω δε μ’ απαντάς,
δεν μπορώ να το πιστέψω πως δε σ’ έχω
σε κερνάω για να πιεις,
μα εσύ αλλού κοιτάς,
μόνο λίγο απ’ την τρέλα πια αντέχω,

Έχω ανάγκη να βγω,
σ’ ένα μπαρ να κλειστώ,
και τσιγάρα να πιω στην υγειά σου,
στους καπνούς να πνιγεί,
και εντελώς να σβηστεί,
απ’ τα ρούχα μου το άρωμα σου,

Δε θ’ αφήσω τίποτα που να σε θυμίζει,
η ζωή για μένανε τώρα ξαναρχίζει,

Τα σεντόνια πάντα στρώνω,
για τους δυο μας και ξαπλώνω,
στη πλευρά του κρεβατιού,
που εσύ κοιμόσουν,

Έχω ανάγκη να βγω,
σ’ ένα μπαρ να κλειστώ,
και τσιγάρα να πιω στην υγειά σου,
στους καπνούς να πνιγεί,
και εντελώς να σβηστεί,
απ’ τα ρούχα μου το άρωμα σου,

Δε θ’ αφήσω τίποτα που να σε θυμίζει,
η ζωή για μένανε τώρα ξαναρχίζει,

Έχω ανάγκη να βγω,
σ’ ένα μπαρ να κλειστώ,
και τσιγάρα να πιω στην υγειά σου,
στους καπνούς να πνιγεί,
και εντελώς να σβηστεί,
απ’ τα ρούχα μου το άρωμα σου,

Δε θ’ αφήσω τίποτα που να σε θυμίζει,
δε θ’ αφήσω τίποτα.