Με βήμα βιαστικό, περνούσε έξω στο δρόμο
για χρόνια η ζωή, κι αυτός κοιτούσε μόνο
τα σχέδια του νου και τα μεγάλα πλάνα
κι έλεγε τα πουλιά πως μοιάζαν μ’ αεροπλάνα.

Το βήμα βιαστικό, μα δεν συναντηθήκαν
αυτός και η ζωή, όσο κι αν το ευχηθήκαν
μόνο για μια στιγμή, εκείνη ήρθε κοντά του
μα οι φόβοι του μπορεί, την διώξαν μακριά του.

Πώς είναι η ζωή; τον ρώτησαν μια μέρα
δεν ήμουνα εκεί, τους είπε, ήμουν πιο πέρα
πώς μοιάζει η ζωή; τον ρώτησε κι ο γιος του
δεν ήξερε να πει, κι ας πέρασε από μπρος του.