Σαν το κομμάτι σάρκας
που αποσπάει το νυστέρι
τραβιούνται από μέσα μου τα λόγια
ενώ μαζί με τη βροχή
που ακούγεται τριγύρω
θέλω να κυλήσω
σε ποτάμια του δρόμου
που τη γη ανακουφίζουν

θέλω να έρθω μέσα απ’ τα νερά τους
το χώμα το δικό σου να ποτίσω
να καθαρθώ απ’ το ξέσπασμα της μπόρας
ν’ ανέβω στο ποτήρι σου να το γεμίσω
με τη δροσιά των χειλιών σου να ενωθώ
κι ο άνεμος έξω ας φυσάει