Σκληρός ο απογαλακτισμός
με κάνει να νομίζω πως τα χείλη μου
δεν θα γνωρίσουν πια καμμία υγρή γεύση

Η νύχτα ολόφωτη και γιορτινή
κι εγώ σε σκοτεινή γωνία
βλέπω, παρατηρώ, δεν συμμετέχω
Οι στοχασμοί στριφογυρνούν χωρίς ανάσα
και περιμένουν την ανατροπή
την ώρα που η θύελλα θα βουίζει
θα παρασύρει τη σκεπή του κόσμου
θ’ αστράψει ο ουρανός
μπροστά στα θαμπωμένα μάτια μας

και τότε θα σε δω και θα με δεις
με βλέμμα νεογέννητο