Χρησμοί
που με τη σιβυλλική τους ρήση
με κυκλώνουν
Το τοπίο μου τάζει ανακούφιση
και δεν το πιστεύω
Η θάλασσα μπροστά μου αεικίνητη

Μπαίνω σε αινίγματα με θολόν ορίζοντα
οπού δηλώνεται ο άδοξος πνιγμός μου
Κανείς δεν είν’ εκεί να με καθησυχάσει
σε καρτερική εποπτεία να με σηκώσει

να εισβάλω στο χώρο
διεκδικώντας