Χλιαρά τα νάματα της σκέψης
Πύρινες γλώσσες όμως κατακαίουν
τους τρυφερούς μίσχους των λουλουδιών
Η κόλαση ανοίγει σαν χοάνη
να δεχθεί δικαίους και άδικους

Κλειδωμένες οι παρακαταθήκες πυρομαχικών
Με υπονοούμενα οι συνεννοήσεις μας
Οι δηλώσεις ελλειποβαρείς
Λυπημένες κι οι κορφές των δέντρων μας
Βουλιάζει και η τελευταία βραχονησίδα
της θάλασσας μας

Κανένα σημείο στον ορίζοντα
Μόνο ψίθυροι από στόμα σε στόμα
και ο ήλιος κρυμμένος
πίσω από τα σύννεφα