Λαμπερές οι ακτίνες
του γιγάντιου αδάμαντα

Μπορεί να χαράξει
και την κρύα πέτρα
να σμιλέψει μια μορφή
απ’ τα αρχαία χρόνια
μ’ όλες τις λέξεις
που μας έχει αυτή αφήσει
κληρονομιά ανεκτίμητη

Μετέωρη να την εκτοξεύσουμε στο διάστημα
να περιφέρεται στο κενό αέρος
ώσπου ίσως κάποιον άλλον κόσμο
να εγγίσει με το μήνυμά της
σαν κάλεσμα, έμπνευση, μαρτυρία

Κι ύστερα να επιστρέψει
με δίσκο φωτεινό
σταλμένο από τους ξένους
μαζί με μιαν απόκρυφη απάντηση
που πρέπει μυστικά οι σοφοί μας
να διαβάσουν

Μήπως κι έτσι
μία νέα σελίδα ιστορίας γυρίσει
κι αναταράξει τα νερά
στον χαλασμένο κόσμο μας