Στον άνεμο παράθυρο
πεθύμησα να ανοίξω
ριπή ήτανε το όνειρο
μα είπα θα το ζήσω.

Από τη δύση ο Ζέφυρος
με χλόη οφθαλμαπάτη
γλυκά γλυκά σαν ψίθυρος
μου 'μαθε την αγάπη.

Ο έρωτας κι ο θάνατος
ίδιο γυαλί σπασμένο
πατημασιά λαβωματιά
σκληρή σαν πεπρωμένο.

Μαζί σου μπήκαν φρύγανα
σκιές και Δροσουλίτες
σκόνη κι ανθρώπων κρίματα
και δυο φτερά αλήτες.

Με την πνοή σου άνθισα
κι αν έλιωσε η καρδιά μου
τουλάχιστον σε κράτησα
λίγο στην αγκαλιά μου

Ο έρωτας κι ο θάνατος
ίδιο γυαλί σπασμένο
πατημασιά λαβωματιά
σκληρή σαν πεπρωμένο.