Βγαίνουν οι φαντάροι
από το Χαϊδάρι
το απόγεμα την Κυριακή.
Και σε περιμένω,
στόμα διψασμένο,
όμως είναι η ώρα βιαστική.

Προσκλητήριο η σάλπιγγα χτυπάει
και σε χάνω μες στο πλήθος το χακί,
κι έχω μπει στα δεκαοχτώ αυτό το Μάη,
κι έχεις μπει μες στη στρατώνα Κυριακή.

Θά `ρθω πάλι πίσω
να σε συναντήσω
και την επομένη Κυριακή.
Θα σε αγκαλιάσω
για να ξεδιψάσω,
όμως μια στιγμούλα δεν αρκεί.