Ανήλικη νύχτα άλλου πλανήτη μάλλον
αφού τρώγοντας άστρα ωμά
βουλιάζει το στόμα και
αποχτούν φτέρωμα
οι ξεχασμένες κλειδώσεις.
Φταίει που κάτω απ’ το κρεβάτι
κοιμάται ένα ξύλινο πουλί
πάνω σε σάπιο φύλλο.
Καμιά φορά τινάζεται
και με ρωτάει:
«Θα δηλητηριαστώ
από την Άνοιξη, μανούλα;»
Οι πορώδεις εποχές απορροφούν μεγάλο φως
σ’ αυτόν τον παράξενο, πουλί μου, πλανήτη.
Φάε όση κίτρινη χλιδή προλάβεις.
Κι ύστερα, έλα
να με γεμίσεις γάλατα
αφού σε γέννησα
χωρίς να έχω γεννηθεί.