Το τρένο θα σας θυμηθεί.
Μόλις στρίψει στη γαλάζια γωνία
Θα πέσει να σας φιλήσει τα πόδια.
Στο μεταξύ εδώ, το μέλι μας πικρό
Τα μάρμαρα ανθισμένα
Και στα λαγούμια κρύβονται
Σάπιοι βολβοί κι ασπάλακες.
Είναι κι αυτοί που, ουρλιάζοντας χωρίς φωνή,
Το χώμα αγκαλιάζουν
Να σηκωθεί, να γίνει άνθρωπος ξανά
Ο άνθρωπός τους.