Κόκκινη θυσία
με ονειρεύτηκες;

Ανάδρομες λέξεις
ψευδίζουν στο ημίφως.
Ο τελευταίος πυρετός
μου ‘φαγε τα πόδια
στην οδοντωτή γραφή του ποιήματος.
Σε σκήτη νευρώνων εγκαταβιοί
χλωροφύλλη ιλίγγου
κι εκκρεμεί υπόγειο

Τίποτα

μα ευτυχώς η συνθήκη διαβρώνεται
από μετάληψη κι άγριες καμπάνες.
Ακολουθεί το θαύμα:
με γύρη στα μάτια
και γρήγορη ψυχή
αυτό που περπατούσε
Είναι