Όταν δε θα υπάρχεις
Όταν δε θα υπάρχουμε
Και τα χέρια σου θα ταξιδεύουν
Να βρουν μιαν άλλη ζωή
Ν’ αγκαλιάσουν μιαν άλλη πιο απέραντη θάλασσα
Ν’ ανάψουν κι αλλού τούτο το άστρο
Που μένει πάντα αιχμάλωτο
Μέσα στη λάμπα

Θα προχωρήσω με τον ανεμοστρόβιλο
Κάτω απ’ τα ψηλά κυπαρίσσια
Ν’ ανταμώσω τον ίσκιο σου
Σταυρωμένο πάνω στα ρόδα
Ενός άυλου κήπου

Ίσοι μέσα στη σιωπή
Δε θα μας μένει παρά μια υπόσχεση
Που μας ξεπερνά

Και τούτο το έμπιστο δέντρο
Στολισμένο με δάκρυα