Όμορφή μου Αμαρυλλίδα
Έτσι εγώ σ’ ονομάζω
Και να ενοικήσω επιθυμώ
Στην άχραντη σιωπή σου
Που τρέφεται μόνο
Με λάμψεις εκθαμβωτικές.
Ακούοντας μέσα στο αίμα μου
Της ευφροσύνης σου τον παλμό

Τα μάτια σου είναι μια ήπειρος
Που θρονιάστηκε στο γαλάζιο
Μι’ αδιάκοπη περιπλάνηση
Μια ολόκληρη ιστορία
Που συγχέεται με τον ουρανό

Κάθε μου ποίημα μέσα σου
Μιαν άνοιξη εγκυμονεί
Και κάθε πόνος μου μεταμορφώνεται
Σ’ ένα άστρο της λησμονιάς

Μαζί σου δεν υπάρχει πιά δυστυχία
Μαζί σου ο θάνατος έχει καταλυθεί
Μαζί σου υπάρχει μόνο
Ένας ήλιος που ακτινοβολεί
Με όλη σου την αλλοφροσύνη