Ώ εσύ ψιθυριστή κι άυλη ανάμεσ’ απ’ τίς σκιές
Και σ’ έναν κήπο φθινοπωρινό αποκλεισμένη
Έλα και πέρασε αδιόρατη απ’ τίς φυλλωσιές
Και χάρισέ μου μιαν αχτίδα σου να με θερμαίνει