Ξύπνησα μια μέρα το πρωί
και είδα τη ζωή μου απ’ την αρχή
σαν βραδινό όνειρο τρομαγμένο,
σαν μια στιγμή, σαν μια στιγμή.

Με το κεφάλι μου γεμάτο απ’ τα τσιγάρα
και τις κουρτίνες να γεμίζουν με καπνό,
με ουίσκι μπόμπα απ’ το περασμένο βράδυ
τι να σου πω, τι να σου πω;

Κοίτα πως φτάσαμε ως εδώ
από ένα λάθος τελευταίο.
Η νύχτα βγαίνει στα κρυφά
για να προφτάσει το μοιραίο.

Η μέρα αλλάζει, με κοιτάζει βροχερή
με συντροφεύει της αλήθεια η ενοχή.
Ξέρω πως τώρα θα σε περιμένω
μα δε θα `ρθεις, μα δε θα `ρθεις.

Κοίτα πως φτάσαμε ως εδώ
από ένα λάθος τελευταίο.
Η νύχτα βγαίνει στα κρυφά
για να προφτάσει το μοιραίο.