Άφησε τις μέρες πίσω του...
μετρούσε τον χαμένο χρόνο κάθε φορά
με το μέγεθος της λιωμένης σόλας των παπουτσιών του
κι όταν ο πόνος γινόταν αφόρητος
από την τριβή των ποδιών πάνω στο χώμα
και τη σκόνη που φώλιαζε απρόσκλητη
ανάμεσα στις πατούσες
τότε οι πληγές απ’ το περπάτημα σημάδευαν
τις στροφές ή τις προσωρινές αλλαγές στην πορεία του
όλα δείχναν πως οι νόμοι του χάους ήταν μαζί του
όπως απρόσμενα ο ήλιος κρυβόταν
πίσω από τα σύννεφα...