Θέλω να φύγω μ’ ένα βήμα
μακριά απ’ της πόλης τη ρουτίνα,
ν’ αφήσω έγνοιες, φασαρία
για της ψυχής τη σωτηρία.

Βουτάω βαθιά στην αγκαλιά σου
γεύση αλμύρας στα φιλιά σου,
ήλιος καυτός σαν ανατέλλει
χορό να στήσει η αγάπη θέλει.

Να ενωθούμε όλοι αντάμα
σα γαϊτανάκι σε ρεκλάμα,
ν’ αγκαλιαστούνε οι ψυχές μας
νερό κι αλάτι στις πληγές μας.

Κι όσο ο νους θα γαληνεύει
σε μια στεριά που όλο στενεύει,
τόσο η θάλασσα θ’ απλώνει
μ’ ένα χορό που μεγαλώνει.