Ήρθα μέσ’ στο λιμάνι σου
στα ήρεμα νερά σου,
ήρθα να ρίξω άγκυρα
βαθιά στην αγκαλιά σου.

Στέκω στο σκαλοπάτι σου
αχ, φορτωμένος χρόνια
και σκέφτομαι όταν με δεις
αν θα ξανάρθει η φλόγα.

Μα δε με νοιάζει στη ψυχή
και στη καρδιά τι θα ‘χεις,
αρκεί για μένα που ήσουνα
ο φάρος μιας Ιθάκης.

Φουρτούνες δεν φοβήθηκα
ούτε και συμπληγάδες,
τους Κύκλωπες αψήφησα
κι ας ήτανε χιλιάδες.