Αυτός ο τόπος δεν μιλά
μονάχα αναστενάζει,
πότε κοιτάζει τα βουνά
πότε τ’ ακροθαλάσσι.

Μοιρολογά για τη σκλαβιά
κλαίει για την ομορφιά του,
αυτός ο τόπος δεν μιλά
μονάχα αναστενάζει.

Κάθε πρωί η Ανατολή
αντί να τον ξυπνήσει,
βλέπει μια πράσινη πληγή
το φως της να σκεπάζει.

Δεν έχει δρόμο η Μεσαριά
να βγει για την Κερύνεια.
Δεν έχει δρόμο η Μεσαριά
να βγει για την Κερύνεια.

Σκοτάδια μαύρα στη ψυχή
τα κουβαλάμε χρόνια,
κλείσαν οι δρόμοι οι παλιοί
γίναν νεκροταφεία.

Δεν ξαναχτίζεται η ζωή
με γόμα και μολύβια,
δεν έχει δρόμο η Μεσαριά
να βγει για την Κερύνεια.

Αυτός ο τόπος δεν μιλά
μονάχα αναστενάζει,
πότε κοιτάζει τα βουνά
πότε τ’ ακροθαλάσσι.

Μοιρολογά για τη σκλαβιά
κλαίει για την ομορφιά του,
αυτός ο τόπος δεν μιλά
μονάχα αναστενάζει.