Άλλο ένα βράδυ στη βεράντα
εδώ που μου ‘λεγες για πάντα,
να αναζητώ τα σ’ αγαπώ σου
να ‘ρθουν ξανά κι ας με ματώσουν.

Θα με ματώσουν, ναι το ξέρω,
το ξέρω πως θα υποφέρω,
θα κουβαλούν φιλιά και χάδια,
θα παίξουν την καρδιά στα ζάρια.

Θα φέρουν ντόρτια και εξάρες,
θα με πουλήσουν δυο δεκάρες,
θα δώσουν κούφιες υποσχέσεις
πως πάντα εσύ θα με προσέχεις.

Κι όταν θα πεις ξανά αντίο,
που δε θα είναι πια αστείο,
θα λέω με γέλιο παγωμένο,
μη χάνεσαι, σε περιμένω.