Σήκω αργήσαμε και λησμονήσαμε
πως ειν’ η αγάπη στη ζωή μας ουρανός.
Στα εμπρός λυγίσαμε, τα λάθη αφήσαμε
να χαρακώνουν τα όνειρά μας ατυχώς.

Μα εγώ ξυπνώ και ξαγρυπνώ
κι αν ειν’ η αρρώστια της γενιάς το σ’ αγαπώ,
θα συγχωρώ, θα προχωρώ
και τη ψυχή μου θα κρατώ απ’ το κενό.

Κοίτα που ζήσαμε και θυμηθήκαμε
πως είναι η σχέση στον αιώνα στρατηγός.
Μαζί κινήσαμε, τα δίχτυα σχίσαμε
και εξηγήσαμε την έννοια ακριβώς.

Μα εγώ ξυπνώ και τραγουδώ
κρατώ τα ωραία της βραδιάς μας φυλαχτό.
Κι εσύ κοιτάς κι όλο ρωτάς
αν ειν’ τα λόγια μου στιχάκια της σειράς.