Ξαμοληθήκαμε στ’ ανοικτά

για να δούμε τις φάλαινες

αλλά εκτός απ’ τα κύματα

τίποτ’ άλλο δεν κουνούσε την τσίπα

του Ατλαντικού.

Όταν κρύωσα μου ‘δωσες το πλεκτό σου

και δεν ξέρω,

ήταν που ‘ταν τόσο μαλακό,

ή μήπως που μύριζε τ’ άρωμά σου,

σκέφτηκα πως θα ‘πρεπε να σ’ ακολουθήσω στη Γενεύη.

Δεν ήρθα.

Μ’ όλες τις ζωές που δεν έζησα

κι όλες τις φάλαινες που εν τέλει δεν είδα

έχω φτιάξει φωτογραφικό άλμπουμ.

Φταίω εγώ που ‘ναι πιο χοντρό

απ’ το άλμπουμ της ζωής μου;