Σε πέντε ώρες μια γυναίκα
θα πει δυο λέξεις και θ’ ανοίξει
με μαύρες και χρυσές σταγόνες
ο ουρανός για να μας πνίξει.

Μάνα, μανούλα μη φοβάσαι
είσαι το φως και πάντα θα ‘σαι.

Σειρήνες τώρα κι άγρια δέντρα
τρυπούν τ’ αυτιά, τρυπούν το δέρμα,
κλωτσώντας μπάλες ποδοσφαίρου
φτάνεις πιο γρήγορα στο τέρμα.

Μάνα το σπίτι μας αδειάζει
κλείσε τη βρύση να μη στάζει.

Σε πέντε ώρες μια γυναίκα
θα ‘ναι φωτιά που δεν διστάζει
κι εμείς μ’ ορθάνοιχτα τα μάτια
θα την κοιτάζουμε ν’ αγιάζει.

Μάνα, μανούλα μη φοβάσαι
είσαι το φως και πάντα θα ‘σαι.