καθώς ηδονίζεσαι
ροχαλίζοντας σ’ όλες τις στάσεις

μεγαλώνουν αφύσικα
νύχια
δόντια
μαλλιά

κρεμιέμαι στα κάγκελα
σαν ουρλιαχτό

***

στις ραψωδίες της νύχτας
γράφεται ο Νόστος

ξέχασε με, Πηνελόπη

έτσι κι αλλιώς
άλλον περιμένεις

απ’ τα μεγάλα ταξίδια
ίδιος

δεν γύρισε κανείς

***

κλείνω τα μάτια
βλέπω
το μαύρο

τυφλή ποιήτρια
επινοώ τη Μεγάλη Θλίψη
που θα με εμπνεύσει