Έχω κάτσει πάλι μόνος στη σιωπή
κι από το τζάμι μεσοπέλαγα κοιτάω,
βλέπω στο κύμα τη δική σου τη μορφή
και τις φουρτούνες που μου έφερες μετράω.

Η αγάπη σου για μένα ήταν φλόγα και φωτιά
μα εγώ ξαναγεννιέμαι απ' τις στάχτες μου ξανά.

Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται,
χτύπα, αντέχει το σκαρί μου κι ας μην του φαίνεται.
Φύσα αέρα τα πανιά μου, πήγαινέ με μακριά,
έχει αντέξει τρικυμίες η τρελή μου η καρδιά.

Έχω κάτσει πάλι μόνος στη σιωπή
καράβι η σκέψη μου στα κύματα χαμένο,
σ' αυτή τη θάλασσα που μ' έριξες εσύ
μοιάζει η ζωή μου όνειρο ναυαγισμένο.

Η αγάπη σου για μένα ήταν φλόγα και φωτιά
μα εγώ ξαναγεννιέμαι απ' τις στάχτες μου ξανά.

Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται,
χτύπα, αντέχει το σκαρί μου κι ας μην του φαίνεται.
Φύσα αέρα τα πανιά μου, πήγαινέ με μακριά,
έχει αντέξει τρικυμίες η τρελή μου η καρδιά.