Σαν αλήτη που γυρνάει,
σαν τη μάνα που γεννάει,
μ' έχεις κάνει να πονάω,
όμως σ' αγαπώ.

Σαν σπουργίτι δίχως ήλιο,
σαν πανάκριβο κειμήλιο
κάθε βράδυ σου μιλάω
κι ας μην είσαι εδώ.

Έλα λίγο να μ' αγγίξεις
χάρτινη καρδιά δεν με κρατά
τα όνειρά μου να στηρίξεις να 'ναι ζωντανά.
Έλα λίγο να μ' αγγίξεις
πέτρινη σιωπή με διαπερνά
πόσες θέλεις αποδείξεις για να 'ρθεις ξανά.

Σαν το έρημο σχολείο,
σαν αδιάβαστο βιβλίο
το παράπονο με καίει,
πώς να σου το πω.

Σαν αστέρι δίχως ταίρι,
σαν το δίκοπο μαχαίρι
η καρδιά μου μονομάχος
δε ζητάει ρεπό.

Έλα λίγο να μ' αγγίξεις
χάρτινη καρδιά δεν με κρατά
τα όνειρά μου να στηρίξεις να 'ναι ζωντανά.
Έλα λίγο να μ' αγγίξεις
πέτρινη σιωπή με διαπερνά
πόσες θέλεις αποδείξεις για να 'ρθεις ξανά.