|
Στίχοι: Κώστας Ρουβέλας
Μουσική: Γιώργος Μάμος
Είναι δική μου η ζημιά και την πληρώνω
για ότι έσπασα ζητώ λογαριασμό,
γιατί τιμώρησα προσμένω καταδίκη
κρυφά από μένα είχε μ’ άλλονε δεσμό.
Τέτοιες γυναίκες σαν κι αυτή θα πρέπει όμως
να τις δικάζουνε ο νόμος κι ο θεός,
που τηνε λάτρευα σαν να ‘ταν είδωλό μου
χωρίς ν’ ακούω τις κουβέντες κανενός.
Το θολωμένο μου μυαλό πως να κρατούσε
όταν στο σπίτι μου γυρνούσα μια βραδιά
κι εκεί αντίκρυσα εκείνη π’ αγαπούσα
στου εραστή της την παράνομη αγκαλιά.
Τέτοιες γυναίκες σαν κι αυτή θα πρέπει όμως
να τις δικάζουνε ο νόμος κι ο θεός,
που τηνε λάτρευα σαν να ‘ταν είδωλό μου
χωρίς ν’ ακούω τις κουβέντες κανενός.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 11 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|