Μιav δέσμη ρίγους…
κάτι που πέρασε
σαν εποχή αόριστη και χάθηκε
σα να ’ρθε κάτι,
φτερουγίζοντας
πλανήθηκε τραντάχθηκε κι ανάβλυσε…
ο σπαραγμός του ευφρόσυνου σπασμού μου
ρυτίδωσε στα μάτια σου τ’ ανάμεσα, σα θλίψη…
για μια στιγμή με κάρφωσε
κι έμεινε για πάντα,
μνήμα…