Ήρθε και φούντωσε ρομφαία γυμνή
κι έπειτα χάθηκε σε άνθους και σε βύσσινα μέσα…
μία λάμψη επέταξεν σπίθες,
σπαθιά χρυσαφιά κι εμβλήματα
θείον Εγκόλπιον στο έδαφος χύθηκεν…
Εάλω η γυνή,
εκοιμήθη η περιφιλημένη…
– η Γη μου αλίσκεται κι εγώ έτι ζω;
κι αίφνης,
τόσοι Αιώνες χωρέσανε
σε μία μονάχα στιγμή,
λαβωμένη…