Οι πληγές μου,
μια θάλασσα άγνωστη
αναδύονται στων ματιών του
τη διπλή Σελήνη…
Το φιλί,
φωτιά δανεική και βουλιάζει
ψυχορραγώντας απέθαντο…
Τώρα,
δίνω στις λέξεις τη σημασία τους,
χάρη στο “σ’ αγαπώ” του…
Γι’ αυτό,
μη ρωτάτε…