Παραλλαγές
του εαυτού μας
και όνειρα,
που ανθίζουν σ’ αγγίγματα και χάδια.
Καλωσορίσματα ρεούμενα
και φτερωτοί σαν πεταλούδες,
έρωτες.
Λέξεις χαμόγελα πονούν,
μα να,
που αντέχουν.
Συνήθεια η ανοχή
Ράμματα δράματα
και η ζωή,
μια ικεσία
για όλα όσα δεν αξίζουμε.
0 εγωισμός,
γεννήθηκε τυφλός
κι ο έρωτας πεθαίνει απατημένος.