Υπάρχουν κάτι σπίτια -χώρες
που είναι χτισμένα από πέτρες και ζαχαρωτά
-όπως στα παραμύθια –
με μικρά παράθυρα και καπνοδόχους
να φεύγει η ένταση

Όταν πιάσουν φωτιά
λιώνουν σαν τα φρουί γλασέ οι οροφές,
μένουν οι πέτρες στα θεμέλια
τεράστιες σαν το Σισύφειο μαρτύριο

Τότε ορμάει εντός,
ένα τεράστιο μπλε
να κατοικίσει ερείπια,
να ξεχερσώσει σύνορα
ανάμεσα στα σώματα
Και ένα γαλάζιο
σαν την αναπνοή σε ύπνο βαθύ

Και τότε γίνεται επιτακτική η εντολή
αυτός ο κόσμος να ξαναχτιστεί
– από οξώπετρα –
δίχως καλέμι και μυστρί
μόνο με λόγο πύρινο και σάρκα