Υμνώ τη χαρά,
-αν και δεν ξέρω πόση θα μου μείνει ακόμη-
την υμνώ στο ακέραιο και εν πλήρει γνώση.
Γιατί από τον ζόφο,
το κάτεργο της δυστυχίας έχω περάσει.
Τα πάνδεινα έπαθα.
Προστρέχω, υμνώ τη χαρά